İmam Sadık (a.s): “Kim Allah için (bir ilim) öğrenir ve Allah için öğrendiği ilimle amel ederse ve Allah için onu başkalarına öğretirse göklerin melekutunda yücelikle anılır ve kendisi hakkında şöyle denir: “Allah için öğrendi, Allah için amel etti v e Allah için öğretti.”
Emali’et-Tusi, 167/280
Resulullah (s.a.a): “İlim öğrettiğiniz kimseye ve ilim öğrendiğiniz kimseye karşı yumuşak davranınız.”
Münyet’ül-Mürid, 193
İmam Ali (a.s): “İlim öğrenen kimseye nefsini ilim öğrenmeye zorlaması, ilim öğrenmekten usanmaması ve öğrendiği şeyi çok görmemesi bir haktır.”
Gurer’ul-Hikem, 6197
İmam Ali (a.s): “Ders okuyan kimse dışında hiç kimse ilim elde edemez.”
Gurer’ul-Hikem, 10758
İmam Sadık (a.s): “İlimsiz amel eden kimse yoldan sapan kimse gibidir. Böyle bir kimse her ne kadar hızlıda gitse sadece asıl yoldan uzaklaşır.”
Emali’es-Seduk, 343/18
