ÜMİT VE DİRENİŞ
Bir gün İsa b. Meryem (a.s) bir yerde oturmuştu. Bu esnada yaşlı bir adamın kürekle tarlasında yeri kazdığını gördü. Hz. İsa Allah-u Teâla’dan, arzu ve ümidi onun kalbinden gidermesini istedi. Aniden yaşlı adam beli bir tarafa atıp yerin üzerinde uzanarak yatmaya başladı. Biraz geçtikten sonra Hz. İsa (a.s) şöyle arzetti:
“Allah’ım! Ümit ve arzuyu ona geri çevir.”
Aniden gördü ki yaşlı adam yerinden kalkarak tekrar işe koyuldu.
Hz. İsa (a.s) yaşlı adamın yanına giderek ona: “Ey yaşlı adam! Neden az önce küreği bir kenara atarak yattın ama sonra kalkıp tekrar işe koyuldun?” diye sordu.
Yaşlı adam: Ben çalıştığım esnada kendi kendime dedim ki; “Ne zamana kadar çalışacaksın, oysa sen artık yaşlanmışsın?” Bundan dolayı küreği bir kenara atarak uzanıp yattım. Ama biraz geçtikten sonra kendi kendime şöyle dedim: “Vallahi, yaşadığın müddetçe geçimini sağlamak zorundasın.” İşte bundan dolayı kalkarak tekrar küreği elime alıp işe koyuldum.”
Kaynak: Bihar, c. 14, s. 329
