BABASININ ANNESİ, HAZRETİ ZEHRA (S.A)
Müslim kendi Sahih’inde, İbn-i Mes’ud’un şöyle dediğini naklediyor: “Resulullah (s.a.a) Beytullah’ın (Kâbe’nin) yanında namaz kılıyordu, Ebu Cehil ve dostları da bir kenarda oturmuşlardı. Bir gün önce de orada dişi bir deve kesilmişti.
Ebu Cehil; “Sizlerden hanginiz kalkıp bu devenin işkembesini alıp Muhammed’in (s.a.a) boynunun üzerine koyabilirsiniz?” dedi. Onların içerisinden en şaki (kötü) olanı kalkıp onu aldı ve Resulullah (s.a.a) secdeye gittiğinde onu Peygamberin boynunun üzerine koydu. Onlar, birbirlerine bakıp gülüşmeye başladılar. Ben de durup bakıyordum. Eğer gücüm olsaydı, onu Resulullah’ın (s.a.a) üzerinden alırdım. Peygamber (s.a.a) öylece secde halinde durmuş, başını kaldırmıyordu.
Bir kişi gidip Fatıma’ya haber verdi. O, küçücük bir kızdı. Hz. Fatıma (s.a) gelip onu bir kenara attı ve sonra o adamlara yönelerek onları ayıplamaya ve kınamaya başladı. Peygamber (s.a.a) namazını bitirince, sesini yükselterek onlara beddua etmeye başladı. Peygamber dua ettiğinde veya Allah’tan bir şey istediğinde dua ve hacetini üç defa tekrarlardı. Şöyle beddua etti: “Allah’ım! Sen Kureyş’i cezalandır!” Bu sözü üç defa tekrarladı.
Onlar, Peygamberin sesini işitince gülmeleri kesildi ve kalplerine korku düştü. Sonra Peygamber (s.a.a) şöyle buyurdu: “Allah’ım, Hişam oğlu Ebu Cehil, Rabia oğlu Utbe, Rabia oğlu Şeybe ve Utbe oğlu Velid, Halef oğlu Ümeyye ve Ebu Muit oğlu Ukbe’yi sen cezalandır!” Başka bir isim de söyledi ama ben unutmuşum.”
İbn-i Mes’ud diyor ki: “Andolsun Muhammed’i (s.a.a) hak peygamber olarak gönderene ki, Bedir savaşında, ismi söylenenlerin hepsinin öldürülerek cesetlerinin kuyuya atıldığına şahit oldum.”
Kaynak: Sahih-i Müslim, Cihâd kitabı hadis no: 3349, 3350, 3351.
