Muhammed bin İclan şöyle diyor:
İmam Sadık (a.s)’ın huzurunda olduğum bir sırada Şiilerden biri gelerek selam verdi. İmam (a.s) o adama: “Din kardeşlerin nasıldır?” diye sordu. O adam cevaben: “Çok iyi ve temiz insanlardır” diyerek onları övüp methetti.
İmam (a.s): “Zenginler fakirlerin ziyaretlerine gidiyorlar mı?”
Söz konusu şahıs: “Pek az.”
İmam (a.s): “Zenginler fakirlerin halini sorarak onlara yardımda bulunuyorlar mı?”
Söz konusu şahıs: “Sen, bizim halkımız arasında çok nadir bulunan sıfat ve ahlaklardan soruyorsun!” İmam (a.s): “O halde bunlar nasıl kendilerinin Şia olduğunu zannediyorlar? (Gerçek Şia; fakirlerin hallerini soran, onlara maddi yardımda bulunan ve onları unutmayan kimselerdir.)” (Biharu’l Envar, cilt: 14, sayfa: 414)
